มีคำของอี้หมิงที่กล่าวเอาไว้ว่า
"สำหรับผู้ที่รู้จักพอ แม้จะยากจนข้นแค้นก็ยังมีความสุข
ผู้ที่ไม่รู้จักพอ แม้จะร่ำรวยมียศถาบรรดาศักดิ์ก็ยังมีความทุกข์"
หากต้องการมีความสุข จะต้องมีความพึงพอใจในสิ่งที่ตนเป็นและมีอยู่
สามารถชื่นชมกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันได้ โดยไม่คิดน้อยใจหรือคิดว่าตนเองต่ำต้อยด้อยค่า
ผู้ที่จะมีความสุขได้นั้นคือผู้ที่พอใจในสิ่งที่ตนเองมี
ขอเพียงแต่มีความพยายามในการทำให้ประสบความสำเร็จก็เพียงพอ
ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับสิ่งที่ไม่สามารถจะหามาได้
และทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
ไม่หวังผลเลอเลิศจนเกินความสามารถของตนเอง
รู้จักกำหนดขอบเขตของความปรารถนา
สิ่งใดที่ควรได้ควรมี ก็จงพยายามทำให้สำเร็จ
สิ่งใดเกินกำลัง ก็จงยอมรับว่าแม้ยังไม่สามารถไขว่คว้ามาได้
ก็จะหาหนทางในคราวต่อไปเมื่อโอกาสมาถึงพร้อม
และที่สำคัญก็คือ
อย่าหาทุกข์ใส่ตัว ใช้ชีวิตอย่างราบเรียบสมถะ
มีความขยันอดทน และไม่อายทำกิน
อย่าก่อหนี้ก่อสินเพิ่มขึ้นดั่งพุทธภาษิตสอนใจให้คิดว่า
"เข้านอนโดยไม่มีอาหารค่ำ ดีกว่าตื่นขึ้นมาพร้อมกับมีหนี้สิน"
เพราะการมีหนี้สินมากเกินไป
อาจสร้างปัญหาในระยะยาว
จนไม่อาจจะลืมตาอ้าปากได้ในโอกาสต่อไป
ความสุขที่แท้จริง เราสร้างได้ด้วย "ใจ" ของเราเอง เพียงแค่เรามีสติ "พอเพียง" ในสิ่งที่เป็น "พอเพียง" ในสิ่งที่มีและดำรงชีวิตโดยยึดหลักคำๆ นี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็สามารถเปลี่ยนแปลงทุกสถานการณ์ ให้กลายเป็น "ความสุข" ได้เสมอ
ขอขอบคุณข้อมูลจาก
คู่มือสู้ชีวิตด้วยตนเอง ชุดที่ 4 ความสำเร็จ...เพียงแค่เอื้อม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น